|
1976 - 1980
1976 werd een heel druk jaar. We dansten in Wieze en werden uitverkoren om onze toenmalige Koning Boudewijn op te vrolijken tijdens zijn 25-jarig ambtsjubileum, zowel in het Antwerpse sportpaleis als op de Heizel. We dansten zowat de hele Belgische kust plat en brachten de editie van “Vrijen en Trouwen” nog eens op het podium te Schoten. In augustus varen we naar het woelige, maar gastvrije Dublin in Ierland.
Dat jaar verschijnt ook het huidige, door An Claessens ontworpen, embleem op ons briefpapier en laten we onze eerste groepsvlag maken.
In 1977 brengen we de verhuissuite “Naar het nieuwe erf” in premiиre op het festival en vliegt Gelmel kort daarop naar het land van de duizend meren, Finland. Amper thuis, sommigen zijn zelfs niet eens thuis geweest, wordt er deelgenomen aan de Burchtfeesten in Noorbeek, Nederland. Daaropvolgend luisteren we een echte boerenbruiloft op in Watersschoot en eindigen we de vakantie met een optreden in de Handelsbeurs tijdens het afscheidsfeest van Monseigneur Daems, bisschop van Antwerpen.
1978 brengt ons met Pasen naar Wehrheim in Duitsland waar we met Paaszondag voor een nokvolle zaal een succesvol avondvullend programma verzorgen. Vandaar reizen we naar Cцlbe waar we verbroederen met de Trachtengruppe “Frцhlicher Kreis” en waar meteen de grondslag gelegd wordt voor de eerste transfer van ййn van onze leden, Anke Verbeelen, naar het buitenland.
Dat jaar sterft onze laatste Vlaamse Ijslandvisser en hebben we meteen het thema voor het festivaloptreden, nl. “Naar Island toe” of “Zeesuite”. We treden voor het voetlicht in een totaal nieuw kleedje: voor de meisjes de door Andrea Sterck unieke handgeweven rokken met een bijpassend jak en voor de jongens onze intussen verrassend “te klein” geworden visserstruien en –petten. Hoogtepunt van dat jaar is onze 13-daagse reis naar Israлl in juli. We doorkruisen dit prachtig land van noord tot zuid en van Kibboets naar Moschaves, staan op diverse grote podia en liggen in nog meer verfrissende zwembaden! Mens, wat was het er mooi, maar heet!
Na de verkiezingen voor de nieuwe raad van beheer, treedt Mark Van Grinsven af als voorzitter van onze vereniging en neemt hij de taak van secretaris van Lieve Borremans over. Walter Pieters ruilt zijn stoel van ondervoorzitter voor die van voorzitter en zal die geruime tijd warm houden.
1979, Gelmel bestaat 10 jaar en dit wordt op luisterrijke wijze gevierd met een gastronomisch festijn in de gemeentelijke feestzaal. Tijdens deze gelegenheid verrassen we onze dansleidster, Andrea Sterck, met een zeer origineel geschenk. De leden hadden in het grootste geheim een nieuwe dans gecreлerd nl. “De kermisdans van Rupelmonde”. Pit Ballin bewijst hiermee dat ze nog wat meer in haar mars heeft dan alleen maar goed kunnen dansen. Deze creatie is trouwens later verschenen in ййn van de dansbundels “Dans Nu”, uitgegeven door het Vlaams Dansarchief. Tijdens dit werkjaar sterft onze stichter en grote bezieler van Gelmel, Koen Vertongen. Hij krijgt tijdens een autorit een hartaanval en overlijdt. Hij is niet de enige die we in ons 25-jarig bestaan verliezen. Onze groep is al zo dikwijls met menselijk leed en verdriet geconfronteerd geworden dat “In memorium” bij Gelmel meer dan op zijn plaats is.
We brengen ook opnieuw een bezoek aan Cцlbe in Duitsland. Het blijkt dat we daar goeie vrienden hebben gemaakt, andere zelfs meer dan dat. Het wordt niet zo dadelijk een festival met grote “Buhne-optredens”, maar de sfeer is er daarom niet minder om en we keren naar huis met de beste herinneringen.
Tijdens het Schotense festival van 1979 vindt eveneens het Cioff-congres plaats. De bedoeling is om ons daar langs onze beste zijde te laten zien. Waarschijnlijk hebben we zoveel kanten laten zien dat deze mensen het niet meer geweten hebben, want veel buitenlandse contacten hebben we er achteraf niet aan overgehouden, wel veel lovende kritiek de avond zelf.
Dat jaar treden we nog enkele malen op in Nederland, waaronder te Utrecht t.g.v. 400 jaar Unie van Utrecht. We spelen een voetbalmatch tegen de Uiltjes en vragen ons af of we bij de volgende uitdaging misschien niet beter zouden volleyballen.
Met onze pas opgerichte zanggroep luisteren we in de St. Cordulakerk de 11-juliviering op met 4-stemmige liederen. Mens, wat hebben we gedurfd. Ons publiek weet echter niet hoeveel zweet en tranen het ons heeft gekost om dit onder de knie te krijgen, maar het is prachtig! Het klinkt mooi, vooral in een kerk. Missen waren trouwens onze specialiteit.
In 1980 blikken we terug op onze voorbije reizen tijdens een filmavond in de Kempeneerszaal. We verhuizen van de zolder in de pastorie St. Cordula naar de Ridderzaal in de marktgebouwen en beschikken voor het eerst over een eigen lokaal.
De eerste contacten met Harry Reyntjens worden gelegd en Ivo Lauriks vervangt de sympathieke Staf Van Ostayen als ondervoorzitter. De verjonging in de opvolging zet zich verder door en er wordt een aanvang genomen om onze vzw-statuten eens grondig onder de loep te noemen en aan te passen. En naamswijziging wordt doorgevoerd en onze vereniging heet voortaan “Volkskunstgroep Gelmel vzw”.
We treden op t.g.v. 20 jaar Kaddisch en worden voor de eerste, en tot nu toe meteen ook de laatste maal, uitgenodigd om op te treden in Frankrijk. Zou 1302 toch iets nagelaten hebben?
In Nederland daarentegen treden we meer en meer op mede dankzij ons contact met de heer Vroman.
Sieg Verbeelen bezorgt ons een uitwisselingscontact met Zweden en Gelmel trekt voor de tweede maal in zijn bestaan naar het Hoge Noorden. Volgens sommigen, die het allemaal meegemaakt hebben, een absolute topper. We hebben toen ook ontdekt dat per trein reizen toch niet altijd zo comfortabel is als het lijkt. Vooral wanneer je 5 maal moet overstappen en je bagage o.a. bestaat uit stelten en een rolstoel!
Alvorens het werkjaar 1979-1980 af te sluiten treedt Gelmel voor de eerste maal op tijdens het Edegemse festival.
| 